Bij faalangst denken we in de eerste plaats aan mensen die onder normale omstandigheden het prima met zichzelf en anderen kunnen vinden, alleen bij het leveren van prestaties gaat er een knop om en lukt het niet eruit te halen wat erin zit. Waar vroeger het accent lag op het bestrijden van ‘het leed dat faalangst heet’, verschuift het steeds meer in de richting van het ontwikkelen van faalkracht: het lef om imperfect te zijn en het besef dat falen zonder schaamte een voorwaarde is tot werkelijk succes en leidt tot gelukkige mensen die in staat zijn het beste uit zichzelf te halen.
Benieuwd naar de rest van dit artikel?
Deze content is onderdeel van een editie. Maak een keuze:
