Het lerarentekort en kansenongelijkheid, dat zijn twee onderwerpen waarmee het onderwijs de laatste tijd direct wordt geassocieerd. Bah, wat een naar idee. Ik zou dit graag anders zien. Hoe lukt het Nederland om van het lerarentekort af te komen en al helemaal van kansenongelijkheid? Inzoomend op het laatste onderwerp kansenongelijkheid in het onderwijs. Volgens socioloog Rineke van Dalen is dit een probleem dat al meer dan een halve eeuw bestaat. Dit onderwerp staat dus al lang op de politieke agenda. Helaas wordt er nauwelijks voortgang geboekt om het van de agenda af te krijgen. Dat komt omdat kennis een belangrijke sleutelrol in de economie heeft ingenomen. En in een kennismaatschappij waarin sommigen minder goed presteren dan anderen, kun je zomaar buiten de boot vallen.
In theorie zou het niet moeilijk moeten zijn om de kansenongelijkheid in het onderwijs terug te dringen. Zouden we bijvoorbeeld leerlingen minder vroeg selecteren, dan zal de kansenongelijkheid zeker afnemen. Ik zou graag de discussie aangaan en helpen het onderwijs een nieuwe identiteit aan te meten. Ik denk dat we daar met elkaar echt aan toe zijn. En omdat ik graag in stapjes werk is mijn voorstel om te beginnen bij de ouders! Wat vinden zij nu echt van het onderwijs en de school van hun kind? Hebben zij door wat er door een leerkracht (lees ook remedial teacher) wordt gedaan om een kind iets te leren? Hebben ouders in de gaten hoe moeilijk het is om ongemotiveerde leerlingen bij de les te houden? En dat in overvolle groepen waarin veel verschillende karakters bij elkaar zitten. Sommige ouders worden al gek op het kinderfeestje dat ze voor hun eigen kind organiseren. Mijn voorstel is meer respect en begrip voor de leerkracht. Zijn jullie het met me eens?
Last but not least. Uiteraard lees je in deze editie weer mooie interviews, achtergrondartikelen en methodes om de oh zo belangrijke kennis up-todate te houden. Want we moeten onze taak wel serieus nemen, om serieus gevonden te worden.
