In april is Marion Visser vijftien jaar redactielid bij de LBRT en dat verdient meer dan een publicatie in een ‘hoekje’ van ons Tijdschrift. Dat verdient een enorm groot woord van dank.
Marion is een zeer kundige remedial teacher, gedragsspecialist, en daarnaast ook nog eens lief en humoristisch. Als redactielid heeft ze zowel voor de vereniging als voor het Tijdschrift bergen werk verzet. Voor de LBRT nam ze zitting in de Commissie Marketing, ze was als redacteur aanwezig bij bestuursvergaderingen, ze was lid van de kascontrolecommissie en ik vergeet vast taken op te noemen die ze ook heeft uitgevoerd. Maar het echte werk, daar waar haar hart ligt, is het redactiewerk. Werkelijk elk artikel dat is verschenen - in 15 jaar x 5 edities = 75 uitgaven - heeft ze gelezen en beoordeeld. Marion schrijft beschouwend en is als recensent kritisch, maar ook geestig. Ze komt met vernieuwende ideeën en staat met haar voeten in de onderwijsklei. Dat ze veel meemaakt in dit mooie onderwijsland toont ze elk tijdschrift opnieuw in haar eigen column – of ‘hoekje’ zoals we dat in het Tijdschrift ook wel omschrijven. Vaak gaat ze aan de haal met spellingregels en komt ze met grappige anekdotes uit de praktijk. Zoals ook deze keer.
Namens de LBRT, haar medewerkers, de redactie en mezelf als hoofdredacteur en inmiddels vriendin, willen we Marion enorm bedanken voor haar toewijding, inspanningen en inzet. Daarom nu uit haar (spellings-) hoekje en in het zonnetje.
