Onlangs had ik vier VMBO-rekenkinderen achter elkaar. En jullie weten inmiddels wel dat ik heel veel geduld heb. Mijn eerste leerling doet eindexamen en heeft een serieuze vorm van dyscalculie. Wij waren bezig met wiskunde, op kaderniveau. Het invullen van formules gaat haar redelijk af. Voor één formule had ze echter ook een rekensommetje nodig. Ze moest uitrekenen hoeveel twee gedeeld door twee was. Ze keek me in complete verwarring aan, waarop ik haar vroeg haar rekenmachine te pakken. En wat schetste haar verbazing? Het antwoord was één. Dat dan weer wel, gelukkig. Mijn tweede leerling zit in de eerste klas. Zij moest uitrekenen hoeveel vier keer vijf is. Haar antwoord was achttien. Ik kan soms met mijn gezichtsuitdrukking blijkbaar aangeven dat dit niet het gewenste antwoord is. Haar tweede poging kwam uit op negentien. Ik heb de leerling gevraagd om in haar schrift vier rijtjes te maken van vijf stipjes en deze te tellen. Ondertussen ben ik even gaan plassen. Toen ik terug kwam, had ik een blije leerling. Het bleek namelijk dat vier keer vijf twintig is. Ik ook helemaal blij, het aanpassen van uitkomsten van sommen wereldwijd kost namelijk best veel tijd………. Mijn derde leerling zit in de tweede klas. In het eerste jaar kwam ze nog redelijk mee. Nu valt ze redelijk op, of uit, net hoe je het noemen wilt. Op mijn vraag hoeveel dertig gedeeld door twee is kreeg ik het antwoord éénenveertig. Blijkbaar ben ik in staat om mijn wenkbrauwen boven mijn haargrens te laten stijgen, deze leerling zag dat ze mogelijk een onjuist antwoord had gegeven. Maar bij het juiste antwoord kwam ze niet. Soms kun je een fout antwoord herleiden, maar hier kon ik geen soep van koken….. De vierde leerling, een eersteklasser, moest negenennegentig plus negentien optellen, haar antwoord was honderdzevenenveertig. Ik was van plan om nog een rekenzwakke leerling uit de klas te halen, maar weten jullie wat ik heb gedaan? Ik ben lekker rt Engels en biologieleerlingen gaan ophalen. Ik weet dat ik nog heel veel rekenklussen heb te doen. Maaaaar, vandaag even niet!
Wat een dag..... - 31/3
Column