Van wie is een kinderleven? Dan willen we natuurlijk spontaan roepen: van het kind zelf! Maar zijn we dan wel helemaal eerlijk? In hoge mate ligt het leven van een kind in de handen van de ouders, en leerkrachten, en pedagogen en maatschappelijk werkers en (mentale) gezondheidsexperts, en uiteindelijk en fundamenteel, de nationale staat. Binnen drie dagen na de geboorte moeten kinderen verplicht worden aangemeld bij de gemeente, en krijgen ze een levenslang nummer opgeplakt, en ligt er een hele serie rollen voor hen klaar om op het juiste moment als een soort kostuum aan te trekken – waaronder dat van de leerling, vanaf vijf jaar oud. Dan moeten ze dagelijks op school aanwezig zijn, en moeten ze allerlei kennis en vaardigheden tot zich nemen, zodat ze later goed kunnen ‘functioneren’ als burger en werknemer. Het klinkt cru, maar het is wel hoe de taak van het onderwijs formeel wordt opgevat: als toeleverancier van de geschikte ‘human resources’, ofwel menselijk materiaal.
Benieuwd naar de rest van dit artikel?
Deze content is onderdeel van een editie. Maak een keuze:
