Column: een grote glimlach - 32/5

Onlangs kwam ik, op de gang een hevig verontwaardigde leerling tegen. Het vuur spoot uit haar ogen, of kwam het uit haar oren? Lees even verder, en dat wordt het duidelijk waarom ik zo begin. Deze leerling had de slappe lach met haar klasgenootje. De docent gaf aan dat ze dit niet heel leuk vond, omdat ze met haar les wilde beginnen. De leerling stopte met lachen, en vergat vervolgens haar boek open te doen. Wij begrijpen allemaal dat de docent, een lichtelijk geïrriteerde opmerking maakte. Waarop de leerling heel zachtjes fluisterde dat de docent een “mierenneuker” was. “Het was echt heel zachtjes hoor, mevrouw Visser”. Helaas voor de leerling had deze docent geen “Schonenbergmomentje”, en stuurde haar uit de les. De leerling gaf aan dat ze het onterecht vond dat ze uit de les verwijderd was. De docent maakte van een muis een olifant. Ik moest daarom lachen, niet altijd even handig met een boze leerling. Ik kreeg een boze blik, én uiteraard de vraag waarom ik lachte. Toen ik haar vertelde dat ik blij was dat we de muggen dan kunnen uitmoorden, dat zijn immers toch alleen maar vervelende beesten, en we muizen daarvoor in de plaats kunnen zetten, kwam er een glimlach op haar gezicht, dat was een goed plan. Beter muizen dan muggen..... En dat waag ik dan weer te betwijfelen. Een beetje Deet  tegen twintig zoemende muggen  kan geen kwaad, maar hoe kom je van twintig muizen in je tuin af? Deze leerling is niet de enige die wel van een klepel heeft gehoord, maar niet weet dat het met een klok te maken heeft. Een andere leerling vertelde mij van de week, dat een docent hem had beschuldigd van het whatsappen op zijn IPad. “Mevrouw Visser, dat slaat nergens over hoor.  Ik deed het misschien wel, maar hij kon het echt niet zien". Dat zijn wel dilemma's voor mij, corrigeer ik hem dan op zijn taalgebruik of ga ik in gesprek, over het misschien whatsappen op zijn IPad? Voor mij was het duidelijk, de beschuldiging over zijn whatsappgebruik was ongetwijfeld waar, toch maar die klepel.