Waar eerder in het onderwijs en de jeugdhulpverlening nadruk lag op de individuele problemen van kinderen, is er tegenwoordig in toenemende mate aandacht voor hun sociale context. Een belangrijk uitgangspunt hierbij is het ondersteunen van het veerkrachtig functioneren (Van Harmelen, 2022). Door samen met kinderen hun interne en externe bronnen van kracht te versterken, kunnen zij meer eigen regie ervaren over hun leven en kunnen zij bouwen op de steunbronnen die op dat moment beschikbaar zijn. Dit draagt bij aan het kunnen omgaan met uitdagingen in het leven. De visuele en tactiele Yucelmethode sluit aan bij deze verschuiving en ondersteunt de praktijk om hier handvatten aan te geven (Yucel, 2022). Deze methode — bestaande uit balken en kleurrijke bouwstenen — kan gebruikt worden om met leerlingen in gesprek te gaan over ervaren krachten, lasten en wensen. Doel hiervan is dat zij ervaren meer te zijn dan hun problemen en zich eigenaar voelen van hun leer- en herstelproces. De Yucelmethode nodigt daarnaast onderwijsprofessionals uit om hun blik te verruimen: niet alleen denken vanuit leerproblemen, maar vanuit groei, herstel en co-creatie. Door de leerling in relatie tot zijn of haar omgeving te zien, en de kracht van ervaringskennis en context te waarderen, wordt het gehele systeem actief betrokken bij het leerproces. In dit artikel worden de eerste onderzoeksresultaten gedeeld over het werken met de Yucelmethode samen met neurodivergent ontwikkelende kinderen en hun gezinnen.
Neurodivergent ontwikkelende kinderen
Benieuwd naar de rest van dit artikel?
Deze content is onderdeel van een editie. Maak een keuze:
