Het is maandagochtend 8.00 uur. Terwijl ik in gesprek ben met de leraar van groep 1/2, valt mijn oog op haar computer. Social Schools staat open, en een stortvloed aan berichten heeft zich sinds vrijdagmiddag opgestapeld. Het gaat om alledaagse zaken: Lars was moe door een logeerpartijtje, Mohammed heeft een losse tand, en Silvia heeft judo na school. De berichten blijven zelfs in het weekend binnenkomen. Dit illustreert de realiteit van digitale communicatie: een constante stroom waarbij de grens tussen werk en privé steeds verder vervaagt. Communicatieapps zoals Social Schools hebben ongetwijfeld voordelen. Ouders kunnen eenvoudig contact opnemen en blijven betrokken bij het schoolleven van hun kind. Maar het gemak van deze technologie zorgt ook voor een continue stroom van vaak niet-urgente berichten. Het gevoel van constante bereikbaarheid legt extra druk op leraren. Velen van hen ervaren dat ze altijd ‘aan’ moeten staan, wat kan leiden tot stress en zelfs burn-out.
Hoewel ouders het goed bedoelen, beseffen ze vaak niet dat elke kleine vraag of opmerking bijdraagt aan een groter probleem: de onophoudelijke communicatie die de werkdag verlengt en de onderwijskwaliteit onder druk zet. In sommige landen, zoals Frankrijk, hebben werknemers wettelijk het recht om buiten werktijd offline te zijn. Dit helpt hen om werk en privé gescheiden te houden en echt te ontspannen. In Nederland komt dit onderwerp ook steeds vaker ter sprake. In de nieuwe onderwijs-CAO wordt besproken dat leraren na 18.00 uur niet meer bereikbaar hoeven te zijn voor ouders. Ook ik merk dat de druk op mijn werk hierdoor is toegenomen. Het stellen van duidelijke grenzen rondom digitale communicatie kan het welzijn van onderwijsprofessionals aanzienlijk verbeteren. Wat vandaag belangrijk lijkt, kan meestal prima tot morgen wachten. Kortom, digitale communicatie kan een zegen zijn, maar zonder duidelijke grenzen kan het ook een vloek worden.
Benieuwd naar de rest van dit artikel?
Deze content is onderdeel van een editie. Maak een keuze:
